Μια αναπάντεχη, ευχάριστη έκπληξη!
Μάι 2019
Όπως λέμε πολύ συχνά στην Kumon,
“Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψει”.
Πράγματι αυτό συνέβη σε έναν από τους μαθητές μας πρόσφατα. Ο λόγος γίνεται για τον Ησαΐα, ένα παιδί με πολύ δυνατό μυαλό και πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Όπως στα περισσότερα παιδιά στην ηλικία των 5, έτσι και γι΄αυτόν, το να τραβάς την προσοχή της μαμάς και των άλλων ανθρώπων γύρω σου, είναι η πρώτη σου αποστολή!
Αν έχεις λοιπόν έντονο χαρακτήρα και δυνατή προσωπικότητα, οι συμβιβασμοί δε σου κλείνουν το μάτι…
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Πολύ απλά γιατί η αλλαγή στη συμπεριφορά του συγκεκριμένου μαθητή, μας έχει δώσει τεράστια χαρά! Αναφέρομαι σε ένα παιδί που αρχικά δεν ήθελε να κάτσει ούτε στιγμή στη θέση του και τις περισσότερες φορές μουντζούρωνε ή έσκιζε τις εργασίες του. Η αντίληψή του ήταν πολύ καλή, αλλά η διαχείριση του χαρακτήρα του και η ανάγκη του για επιβεβαίωση και αποδοχή, τον κρατούσε πίσω.
Η μέθοδος Kumon, σε συνδυασμό με την επιμονή του και τη συναναστροφή του με τα άλλα παιδιά, τον πήγε ένα βήμα παρακάτω. Διαπίστωσε ότι οι ικανότητές του είναι περισσότερες απ’ ό,τι νόμιζε, πίστεψε στον εαυτό του και τα κατάφερε!
Πλέον μιλάμε για ένα παιδί αυτόνομο, ένα παιδί που δουλεύει με τον εαυτό του, για τον εαυτό του. Είναι χαρούμενος, τα καταφέρνει πολύ καλά και δε σταματά να μιλά για τα Μαθηματικά ακόμα και στο σπίτι.
Τι άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία, αν όχι αυτό;
Και ας μην ξεχνάμε πως αν ένας μπόρεσε να κάνει την αλλαγή τότε όλοι μπορούμε!
“Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψει”.
Πράγματι αυτό συνέβη σε έναν από τους μαθητές μας πρόσφατα. Ο λόγος γίνεται για τον Ησαΐα, ένα παιδί με πολύ δυνατό μυαλό και πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Όπως στα περισσότερα παιδιά στην ηλικία των 5, έτσι και γι΄αυτόν, το να τραβάς την προσοχή της μαμάς και των άλλων ανθρώπων γύρω σου, είναι η πρώτη σου αποστολή!
Αν έχεις λοιπόν έντονο χαρακτήρα και δυνατή προσωπικότητα, οι συμβιβασμοί δε σου κλείνουν το μάτι…
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Πολύ απλά γιατί η αλλαγή στη συμπεριφορά του συγκεκριμένου μαθητή, μας έχει δώσει τεράστια χαρά! Αναφέρομαι σε ένα παιδί που αρχικά δεν ήθελε να κάτσει ούτε στιγμή στη θέση του και τις περισσότερες φορές μουντζούρωνε ή έσκιζε τις εργασίες του. Η αντίληψή του ήταν πολύ καλή, αλλά η διαχείριση του χαρακτήρα του και η ανάγκη του για επιβεβαίωση και αποδοχή, τον κρατούσε πίσω.
Η μέθοδος Kumon, σε συνδυασμό με την επιμονή του και τη συναναστροφή του με τα άλλα παιδιά, τον πήγε ένα βήμα παρακάτω. Διαπίστωσε ότι οι ικανότητές του είναι περισσότερες απ’ ό,τι νόμιζε, πίστεψε στον εαυτό του και τα κατάφερε!
Πλέον μιλάμε για ένα παιδί αυτόνομο, ένα παιδί που δουλεύει με τον εαυτό του, για τον εαυτό του. Είναι χαρούμενος, τα καταφέρνει πολύ καλά και δε σταματά να μιλά για τα Μαθηματικά ακόμα και στο σπίτι.
Τι άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία, αν όχι αυτό;
Και ας μην ξεχνάμε πως αν ένας μπόρεσε να κάνει την αλλαγή τότε όλοι μπορούμε!